wil naar buiten

Afgelopen donderdag zij Petri en ik al vroeg naar Bakkum aan Zee gereden. Als je voor acht uur daar bij het parkeerterrein bent is het gratis, anders betaal je €7,50.en daar kopen we liever een kop koffie voor. De vogeltrek komt weer op gang en dan kan je op dat parkeerterrein zo vlak bij de zee het een en ander treffen. Ik hoopte op een Tapuit, we kregen de Roodborsttapuit, ook niet erg 🙂

Eigenlijk waren we al van plan om het strand op te gaan omdat we geen vogels zagen, dus we waren erg blij met dit stel. Hierboven een vrouwtje onder een mannetje.

Verder scharrelden er twee Heggenmussen op de grond en een Grasmus liet zich zien.

De duindoorns zitten vol met bessen en een groepje Zwarte kraaien lieten het zich goed smaken, hier één van de Zwarte kraaien. Waarschijnlijk zullen er volgende maand ook veel Kramsvogels en Koperwieken deze plek vinden. Na deze fotosessie vonden we het tijd om het strand op te gaan, we hoopten op veel vogels maar dat viel tegen. Het was hoogwater en dan is er niet veel te halen voor de vogels. Gelukkig zijn er altijd wel meeuwen en daar hebben we ons op uitgeleefd.

Er waren een stuk of drie Zilvermeeuwen bij elkaar op een stukje strand en die trokken zich niets van ons aan. Ik was bezig vliegbeelden te maken en toen ik achterom keek, zat Petri tussen drie Zilvermeeuwen in en kon ze ze van alle kanten fotograferen, gaaf hoor. Dit is een eerstejaars Zilvermeeuw en die zijn best wel mooi getekend.

Ik vind dit zo’n gaaf model, borst vooruit, pootje omhoog en lopen maar met wapperende veren!

En hier een schreeuwende kokmeeuw in de vlucht.

Hierna dronken we een kop koffie/thee en met rozige wangen gingen we weer op huis aan.

Elk jaar heb ik toch wel de wens om de boerenzwaluw te fotograferen. Hier thuis is het me niet gelukt, maar in Enschede op een leuk pad met prikkeldraadhekken lukte het wel. Ik ben ’s avonds in het weiland gaan zitten en wachtte op de dingen die zouden gebeuren. Regelmatig gingen de “boertjes” op het hek zitten, één voor één, totdat het een leuke rij werd.

Veel mensen vinden een vogel op prikkeldraad lelijk, ik houd van prikkeldraad. Je moet er alleen niet tegen aan vallen en dat is hier op dit pad weleens gebeurd met een snelle biker die, vanwege het mulle zand, viel.

Oogcontact.

Oei, daar komt weer zo’n snelle biker…

Wegwezen.

Omdat ik bijna elke avond naar deze plek ging, weet je op een gegeven moment wat er gebeuren gaat en kan je er op anticiperen. Met dit soort foto’s ben ik dan wel in mijn sas en kijkend op mijn scherm beleef ik het weer.

We hebben weer een paar weken in Twente gelogeerd, het jaarlijkse oppassen op de kippen en de kat. Wat de warmte betreft was het wel een beetje afzien, 37 graden is niet niks. Gelukkig staan er veel bomen rondom het huisje en dat scheelt gauw een paar graden. Meestal gingen we ’s morgens op tijd fietsen en ’s middags hielden we een siësta en dan keek en luisterde ik naar de vogels. De hele dag door hoorde ik één of meer Buizerds en ook de Grote Bonte Specht was de hele dag aanwezig. Op een zeker moment tijdens het drinken van een kop koffie hoorden we een wat vreemder geluid. Was het nu de GBS ? Nee dit ging veel sneller en toen we de vogel zagen bleek deze ook wat kleiner dan de GBS… En ja hoor, waar ik al jaren op hoopte… de Middelste Bonte Specht!
Op een leuke plek niet ver van huis, hadden we op een van de eerste dagen een Buizerd op paal gezien en die bleef lang rustig zitten. Helaas had ik geen camera bij me, maar elke avond ben ik daar naartoe gefietst in de hoop hem weer te zien. De mensen die daar wonen en de mensen van de volkstuin aldaar begonnen me al te kennen, maar de Buizerd heb ik niet meer gezien. Omdat het zo leuk hoekje is en er ook een gezin Zwarte Roodstaart zat vermaakte ik me daar prima. Bij het paardenweidje zaten een stuk of twintig Witte Kwikstaarten, gek op paardenvijgen he! Toen ik daar over het hek leunde zag ik iets anders aan komen hippen, een Groene Specht. De hele dag word je daar uitgelachen door de Groene Specht, maar zien of fotograferen, schrijf dat maar op je buik. Ik liet me heel rustig op de knieën zakken en stelde scherp op de vogel, ondertussen dacht ik: “Wat voel ik nu.?” bleek het een hek met schrikdraad, oeps. Maar ik had de juveniele specht op de foto en zelfs nog vliegend.

Je wilt niet weten hoe blij ik was en manlief kon ook niet raden dat ik die lachebek gezien had, hij dacht aan de Buizerd waar ik voor op pad was.

De laatste dag bleven we tot na het avondeten en toen we alle spullen in de auto gezet hadeen, heb ik toch de fiets weer gepakt en ben naar de PLEK gefietst. Afscheid nemen van die mooie omgeving waar we dan in zitten en toch nog een poging wagen voor die Buizerd die nooit meer kwam als ik er was. Er is daar ook een Mariakapelletje zoals je ze daar veel ziet, het ligt ook aan het HIlligenpad ( heiligenpad ) en ik ging daar even zitten. En toen zag ik toch weer een Groene Specht scharrelen, het volwassen vrouwtje. Wel ver weg en ik sloop er rustig naartoe, heel laag bij de grond en kon deze foto maken.

Je zou daar toch wonen, zucht!